Pamięć jest jedną z najpotężniejszych zdolności ludzkiego umysłu. Dzięki odpowiedniemu jej wykorzystaniu praktycznie każdy ma możliwość zorganizowania i zapamiętania ogromnych partii materiału. Aby to osiągnąć stosuje się tzw. mnemotechniki, będące sposobami pomagającymi zapamiętać duże partie materiału. Warto wspomnieć, że mnemotechniki pomagają nie tyle przyswoić dużą ilość informacji, co zorganizować informacje, które z punktu widzenia osoby zapamiętującej nie są w żaden sposób ze sobą powiązane.

Mnemotechniki nie sa wynalazkiem nowym. Już w starożytności wielcy mówcy ateścy stosowali je w celu zapamiętania swoich przemówien, po to by podczas oracji nie sięgać do tekstu. W obrębie mnemotechnik wyróżnić można trzy podstawowe:

1. Wymyślanie zdan i opowiadań
2. Metodę haseł
3. Metodę miejsca

Pierwsza metoda (Wymyślanie zdan i opowiadań) znajduje zastosowanie w przypadku konieczności zapamiętania dużej ilości nowych słów i polega na ułożeniu w głowie historii zawierającej te właśnie słowa. Powiązanie przypadkowego zestawu słów nie jest możliwe w każdym przypadku. Dlatego „historie” tworzone w ramach tej metody są zwykle nielogiczne. Okazuje się jednak, że w istocie wspomagają zapamiętywanie nowych słów, co zostało udowodnione w sposób naukowy przez Bowera i Clarka.

Metoda haseł może być zastosowana w sytuacji, kiedy stajemy przed koniecznością zapamiętania określonego zestawu cyfr w odpowiedniej kolejności. Polega ona na przyporządkowaniu konkretnej cyfrze odpowiedniego bodźca wywołującego. W praktyce sprowadza się ona do układania wierszyków lub zdań, w których bodźce te występują po sobie.

Metoda miejsca polega na przyporządkowaniu elementów, które należy zapamiętać określonym miejscom w dobrze znanym pomieszczeniu lub budynku. Przypominanie  w tej metodzie polega na „poruszaniu się” w tym wnętrzu. Ciekawostką może wydać się fakt, że metodę miejsca stosowali już średniowieczni mnisi.

Zobacz również: Mnemoniści – czy naprawdę tak niezwykli?