Decyzja o zaprzestaniu podtrzymywania życia osoby pozostającej w takim stanie zdrowia, który wymaga sztucznego podtrzymywania życia jest niezwykle trudna. Jej konsekwencje mogą odbijać się na emocjach i psychice przez wiele lat. Decyzję taką podejmuje się na jeden z dwóch sposobów – jak pokazują badania przeprowadzone na Uniwersytecie Columbia metody te zróżnicowane są kulturowo a także w różny sposób obarczają rodzinę chorego odpowiedzialnością i powodują różnorodne skutki psychologiczne.

Model paternalistyczny to sytuacja w której to lekarz, opierając się na swojej wiedzy i doświadczeniu i działając w zgodzie z przysięgą Hipokratesa podejmuje decyzję co do dalszego podtrzymywania życia bądź też odłączenia pacjenta od aparatury. Ten model dominuje w kulturze europejskiej
Model autonomiczny pozostawia tą decyzję rodzinie, która wyraża zgodę na odłączenie bliskiej osoby od aparatury. Taki sposób podejmowania decyzji co do dalszych losów pacjenta dominuje w USA.

Oba sposoby podejmowania tej rudnej decyzji mają odmienne konsekwencje wobec psychiki i emocji bliskich i trudno podjąć ostateczną decyzję który sposób jest lepszy. Tam gdzie decyzję podejmują lekarze bliscy czują się bardziej odbarczeni od decyzji – w związku z czym w mniejszym stopniu towarzysz im poczucie winy. W badaniach porównawczych okazało się też, że osobom tym towarzyszy mniejsza ilość negatywnych emocji związanych z odłączeniem osoby bliskiej od aparatury. Jednocześnie są oni mniej pewni słuszności decyzji, czując że nie jest on „ich własna”. Autonomiczne decyzje dają bliskim większą pewność słuszności podjętych działań, są oni bardziej z sytuacją pogodzeni, ale jednocześnie podświadomie przeżywają więcej negatywnych emocji oraz często mają poczucie winy i poczucie że zawiedli bliską osobę.

Ostatecznego rozwiązania, jak postępować niestety nie ma. Niemniej jednak, każdemu kto znalazł się w sytuacji konieczności współuczestnictwa w podejmowaniu takiej decyzji lub też jego bliski został odłączony od aparatury pod wpływem sugestii lekarza potrzebna jest opieka psychologiczna, aby skutki takich decyzji nie odbiły się negatywnie na całym późniejszym życiu.