Depresja jest chorobą współwystępującą z chorobą Alzheimera. Szacuje się, że około 40-50% pacjentów, którzy przed wystąpieniem objawów choroby otępiennej nie wykazywali symptomów depresji, nabywa jej już w pierwszych etapach choroby. Na wystąpienie depresji przy Alzheimerze wpływać mogą predyspozycje genetyczne, lub degeneracja neuronów które odpowiadają za utrzymywanie pozytywnego nastroju. Istnieje również teza, że w początkowym etapie choroby na pojawienie się symptomów depresji wpływ ma również świadomość choroby u pacjenta i reakcja otoczenia.
Diagnoza depresji i jej leczenie jest ważne nie tylko ze względu na samopoczucie i jakość życia pacjenta ale również przez wzgląd na to iż współwystępowanie depresji może przyspieszać demencję – stąd tak ważna rola rodziny w obserwacji, wspomaganiu diagnozy oraz wspieraniu pacjenta z Alzheimerem.

Jak możesz pomóc?

Jeśli ktoś z Twojej rodziny choruje na Alzheimera i stwierdzono u niego bądź istnieje ryzyko, że pojawi się u chorego również depresja, to nawet bez specjalistycznego przygotowania z zakresu neurologii czy psychologii możesz takiej osobie pomóc.

Jak? Włączając ją do jak największej ilości codziennych zajęć i zajmując jej czas możliwie dużą ilością aktywności które sprawiają osobie tej przyjemność. W większości przypadków właśnie większa doza uważności oraz szerokie spektrum codziennych zajęć pozwala pacjentowi choremu na Alzheimera funkcjonować na bardziej satysfakcjonującym poziomie i zapobiec, bądź złagodzić skutki depresji.
Oczywiście, konieczna będzie też pomoc specjalisty – neurologa i psychiatry, który w razie wystąpienia takiej potrzeby (odmowa jedzenia, próby samobójcze) zastosuje odpowiednią farmakoterapię.

fot.:seyit gokce