Cały czas mało kto jest w stanie docenić potęgę jaką posiada w sobie podświadomość, zwłaszcza ludzie z zachodniego kręgu kulturowego nie są w stanie tego dostrzec. Bardzo wiele osób posiada tendencje do tego, że postrzegają oni naturę człowieka w sposób dualistyczny, mimo tego, iż już dawno znaleziono dowody, które są w stanie połączyć duszę oraz ciało i w zasadzie można rzec, że są to kwestie nierozerwalne.
To, że dzieci trzeba chwalić nie ulega wątpliwości. Okazuje się, że nie zawsze robimy to dobrze. Jak zatem robić to z pożytkiem dla naszych dzieci i nas samych? Co ciekawe działa to też w dorosłym życiu, ale słabiej.
Skóra jest dla człowieka najpiękniejszym ubraniem. Z tego względu, kłopoty z cerą są wyjątkowo uciążliwe, niezależnie od wieku. Większość osób, która się z nimi boryka, w pierwszej kolejności sięga po nowe kosmetyki lub udaje się do dermatologa, by zdiagnozować przyczynę tego stanu rzeczy. Okazuje się jednak, że często bardziej odpowiednim specjalistą jest psycholog.
Zdrowie psychicznie, podobnie jak i fizycznie, jest uzależnione w wysokim stopniu nie tylko od naszych genetycznych predyspozycji, ale również i od odpowiedniej dawki mikroelementów, których potrzebuje ludzki organizm. Niewystarczająca ilość witamin i minerałów prowadzi do ich niedoborów, a w konsekwencji i powstania nieprawidłowości w pracy wszystkich układów. Nader ważny jest przede wszystkim magnez, nie bez przesady określany jako najbardziej wartościowy „biopierwiastek życia”.
Na pojawienie się depresji poporodowej wpływ mają mieć trudności z karmieniem dziecka piersią – alarmują naukowcy z University of North Carolina w Chapel Hill. Kobiety, które mają trudności z karmieniem piersią noworodka (np. ze względu na brak wystarczającej ilości pokarmu lub po prostu nie lubienie karmienia piersią), w ciągu dwóch pierwszych miesięcy życia dziecka częściej wykazują objawy depresji poporodowej.
Czy dane zachowanie jest już chorobą psychiczną, czy jedynie ekscentryzmem? Jak ustala się to, czy dane zachowanie to zaburzenie psychiczne czy czymś zupełnie normalnym i zdrowym? Skąd wiadomo co jest zdrowiem a co chorobą psychiczną?
Śledząc rozwój psychiatrii i psychologii widać wyraźnie, że w zależności od czasów oraz kręgu kulturowego określone zachowanie może być traktowane jako norma lub jako patologia. Jeszcze w latach 60tych XX wieku, nie mówiło się o takim zaburzeniu jak pracoholizm. Homoseksualizm do 1973 roku był uznawany za chorobę psychiczną, mimo iż był obecny w kulturze antyku. W jaki sposób uznaje się co jest normą a co zaburzeniem?
Leczenie bezsenności jest sprawą nader trudną. Pomijając stany chorobowe większość zaburzeń snu związanych jest z nieprawidłową higieną snu. Ta zaś jest wynikiem zbyt nerwowego, pośpiesznego życia, stresu i nierównowagi emocjonalnej. Oczywiście za pomocą różnych metod – np. terapii behawioralno – poznawczej zwiększać można higienę snu, ale nie każdy chory chce poddać się psychoterapii. Być może lekarstwem dla tych osób będzie w niedługim czasie chłodząca szlafmyca.
Metod terapii zajęciowej, które pomóc mają osobom chorym na depresję jest mnóstwo. Aktualnie, nowe badania prowadzone są w temacie skuteczności ogrodnictwa w leczeniu depresji oraz redukcji jej objawów.
Badania prowadzone są w Wielkiej Brytanii w ramach National Health Service. Jeśli okaże się, że pielęgnowanie roślin rzeczywiście może być efektywną metodą pomocy osobom z depresją, w ramach ubezpieczenia, chory na depresję będzie mógł wziąć udział w 8 tygodniowym kursie ogrodnictwa jeśli tylko dostanie skierowanie od swojego psychiatry.
Naukowcy z Mount Sinai School of Medicine opracowali nowy sposób dystrybucji leku na depresje. Ma on mieć postać spreju do nosa i pozwalać zredukować niepokój i poprawić stan pacjenta z depresją już w czasie dwóch godzin.
Klasyczna farmakoterapia depresji oparta o przyjmowane doustnie leki wymaga dłuższego czasu przyjmowania leku – poprawa zauważalna jest dopiero po 2-8 tygodni od rozpoczęcia leczenia. Badacze twierdzą, że za pomocą spray’u efekty terapii mogą być widoczne znacznie szybciej.
Kortyzol, zwany hormonem stresu, może być pomocny w leczeniu osób, które cierpią na fobię – udowadniają naukowcy z Uniwersytetu Basel w Szwajcarii. Podawany pacjentom poddawanym desensytyzacji, przyspiesza wygaszanie lęku, co skutecznie redukuje czas terapii.
Odwrażliwianie (desensytyzacja) to metoda leczenia fobii polegająca na stopniowym konfrontowaniu pacjenta z sytuacjami wzbudzającymi lęk. Dzięki przyzwyczajaniu się do bodźca (np. do pająka lub wysokości), lękotwórcza cecha bodźca ulega stopniowemu wygaszeniu mówiąc wprost – boimy się coraz mniej. Desensytyzacja, choć jej założenia brzmią prosto, wcale nie jest dla pacjenta łatwa i zredukowanie fobii może zająć nawet wiele lat – w zależności od siły i głębokości lęku.